اسرار آخرالزمان

مقدار بیش از اندازه ی داروی ضدافسردگی را با خوراکی های قلیایی مصرف نکنید، شیر، بادام، بلوط، نارگیل،کلیه سبزیجات بجز عدس، همه ی میوه ها به غیر از زغال اخته و آلوی خشک از این جمله اند.

داروهای ضد افسردگی حاوی مونامین اکسیداز( ماده ای که فعالست ناقلان عصبی مخصوصاً دوپامین را تنظیم میکند) و بعضی از داروهای ضد سرطان چنانچه با تیرامین ترکیب شوند، موجب بروز عوارض زیر می شوند: تهوع، سردرد، تپش قلب، فشار خون زیاد، ناراحتی قلبی. اگر این داروها را مصرف میکنید، مخصوصاً از خوراکی های زیر پرهیز کنید:

شاه ماهی، جگر مرغ، پنیر، شکلات ، ماست و بادمجان.

اسپیرین ذخیره ی ویتامین C (و نیز ویتامین K  و آهن) را تقلیل می دهد. اگر ویتامین C  و آسپیرین را همزمان مصرف میکنید، بدانید که ویتامین C جذب اسپیرین را کند می سازد و موجب فعل و انفعالات سمی میشود، حتی اگر مقدار اسپیرین کم باشد، نتیجه همان خواهد بود.

بعضی از داروها با غذا بهتر جذب میشوند، در حالیکه جذب برخی دیگر با تاخیر می افتند یا تقلیل می یابند. مثلاً داروهای ضد اضطراب با غذا بهتر جذب می شوند. این سخن در مورد بعضی از ویتامین ها نیز صادق است . بر عکس جذب انتی بیوتیکها و نیز کلسیم و پتاسیم در هنگام صرف غذا کند تر می شود.

منبع: تغذیه ومغز، هیات مولفان، مترجم عباس سلامتیان، ص 98

یَأَیُّهَا الَّذِینَ ءَامَنُواْ کُتِبَ عَلَیْکُمُ الصِّیَامُ کَمَا کُتِبَ عَلىَ الَّذِینَ مِن قَبْلِکُمْ لَعَلَّکُمْ تَتَّقُون‏(بقره/183)

باتوجه باینکه یکی از حوزه های درمانی که اینجانب سال ها در آن مطالعه کرده و تجربه اندوخته ام به روشی موسوم به روزه درمانی بر می گردد، قصد دارم تا کمی در این مورد با خوانندگان محترم وبلاگ سخن بگویم.  این روش درمانی گرچه هزینه ی کمی را بدنبال دارد اما بهیچ روی کم اهمیت و غیر موثر نیست، بلکه تا کنون افراد بسیاری با همین روش توانسته اند تا خود را پس از سالها تحمل رنج و مرارت بیماری، اسوده ساخته و نعمت سلامتی مجدد را باز یابند.

می دانیم یکی از فرائض دین مبین اسلام سنت روزه داری است که بسیار بر آن تاکید گردیده است. در کتاب جواهر نزدیک به سى حدیث در فضیلت آن ذکر شده است؛ مانند اینکه روزه سپر از آتش است، و بواسطه روزه بنده داخل بهشت میگردد، و خواب روزه‏دار عبادت و سکوتش تسبیح و عملش مقبول و دعائش مستجاب است و ملائکه براى او دعاء میکنند و....

سنت روزه در اسلام با رویت هلال ماه رمضان شروع و با رویت هلال ماه بعد نیز خاتمه می یابد . از اینرو رویت هیچ هلال ماهی به هیجان و نشاط هلال ماه رمضان در بین مسلمانان نیست.

در ایه شریفه ی فوق[ ایه 183 سوره مبارکه بقره]، خداوند مومنان مسلمان را خطاب قرارداده و به انها می فرماید که روزه بر شما واجب شد همانگونه که بر امم گذشته واجب شده بود. از این ایه بخوبی روشن می شود که سنت روزه داری در ایین هایی که قبل از دین مبین اسلام نیز بوده، رواج داشته است.  در تفسیر انوار درخشان ذیل ایه فوق آمده است:

« روزه دارى در بین یهود و نصارى نیز مرسوم بوده و آنرا از جمله وظائف دینى میدانستند منتهى روزه دارى آنها طبق احکام آسمانى چگونه بوده و این اختصاص به پیامبران داشته یا وظیفه عمومى بوده چندان روشن نیست‏...»

گرچه امروزه با قطعیت در مورد کیفیت و تعداد روزهایی که گذشتگان به روزه داری می پرداختند نمی توان اظهار نظر کرد، اما در هر حال نشانه هایی از ان را می توان در لابلای اوراق بازمانده و یا سنت های مرسوم بجا مانده کهن یافت که در جای خود مورد بررسی قرار می گیرد. در تفسیرالبرهان آمده  است که مردی یهودی از پیامبر  گرامی اسلام پرسید چرا امت تو سی روز روزه میگیرند در حالیکه امت های پیشین بیشتر روزه میگرفتند؟ حضرت فرمود:

إن آدم (علیه السلام) لما أکل من الشجرة بقیت فی بطنه ثلاثین یوما، ففرض الله على ذریته الجوع و العطش ثلاثین یوما، و الذی یأکلونه تفضل من الله عز و جل علیهم، و کذلک کان على آدم (علیه السلام)، ففرض الله عز و جل على أمتی ذلک» ثم تلا رسول الله (صلى الله علیه و آله) هذه الآیة: کُتِبَ عَلَیْکُمُ الصِّیامُ کَما کُتِبَ عَلَى الَّذِینَ مِنْ قَبْلِکُمْ لَعَلَّکُمْ تَتَّقُونَ أَیَّاماً مَعْدُوداتٍ.

در تفسیر البرهان امده است که سلیمان بن داود منقری از حفص بن غیاث نخعی نقل نمود که گفت شنیدم که امام صادق ع فرمود:

 لم یفرض الله صیامه على أحد من الأمم قبلنا». روزه ماه رمضان را خداوند بر  بر هیچیک از امم قبلی واجب نفرموده بود.

[راوی گوید به امام ] گفتم:خداوند می فرماید که روزه این ماه را بر شما واجب کردم چنانچه بر امت های قبل واجب کرده بودم.

امام در پاسخ فرمود:

إنما فرض الله عز و جل صیام شهر رمضان على الأنبیاء دون الأمم، ففضل الله به هذه الامة، و جعل صیامه فرضا على رسول الله (صلى الله علیه و آله) و على أمته‏

خداوند در گذشته ماه رمضان را بر انبیاء واجب کرده بود نه مردم، خداوند براین امت تفضل نمود و روزه آن را بر پیامبر اسلام و امتش واجب نمود.

 برخی گفتارهای مرتبط:

روزه و طول عمر

 

 

شاید شما هم از کسانی باشید که بخواهید بدانید معنای رمزین شراب و می در اشعار شعرای عارف پیشه چیست و چه دلیلی برای استفاده ازاین ماده سکر آور در زبان علمای عرفانی وجود دارد؟

در ابتدا باید دانسته شود که هیچگاه مراد از می در اصطلاح عرفانی  آن مترادف و برابر مایعی مست کننده که  اسلام آنرا حرام کرده ولی در نزد گروهی از ادیان دیگر جایز شمرده شده ، نیست. بنابر این آنچه که در نوشتار ذیل با عناوین می و یا شراب نشان داده می شود را با شراب مستی زا برابر ندانید.

پاسخ به این پرسش در درک درست یک حقیقت باطنی نهفته است. اولاً باید بدانید که می در آیین های کهن ایرانی ماده ای بود که با عسل ساخته می شد وبعدها انگور جای آن را گرفت. دکتر پرویزناتل خانلری بحث درباره ی چگونگی متروک شدن لغات یا مرگ آن ها، و شیوه های پیدایش لغات جدید که در حکم تولد آن ها است، و همچنین تغییریافتن معانی بعضی از الفاظ که تجدید حیات آن ها شمرده می شود، وآن را موضوع یکی از شعبه های مهم زبان شناسی می داند که به زبان فرانسوی سمانتیک (Semantique) خوانده می شود و در فارسی می توان آن را علم دلالت خواند، معتقداست:

«میان ملت های قدیم هند و اروپایی یک نوع نوشابه ی سکرآور معمول بود که از تخمیر عسل به دست می آمد. این نوشابه طبعا با لفظی خوانده می شد که به معنی  عسل بود. کلمه ی عسل در زبان اوستایی مادهو  madhu   بوده و این کلمه در زبان های دیگر این خانواده نیز باقی مانده است. از آن جمله در انگلیسی  mead به معنی شربت عسل و در هلندی mede و در دانمارکی   miöd   و در سوئدی myöd  و در آلمانی meth   و در ایرلندی  mid و در روسی    medهمین لفظ و به همین معنی است. و در زبان فرانسوی کلمه ی  miel به معنی عسل،  از آن آمده است.

بعدها که طایفه ی هند و اروپایی از جایگاه اصلی خود مهاجرت کرد و در مناطق گرم تر اقامت گزید که انگور در آن ها پرورش می یافت، نام این میوه  و شیره ی تخمیرشده ی آن را که سکرآور بود از طوایف بومی یاد گرفت. کلمه  ای که معنی «شراب انگور»  از آن بر می آید در زبان یونانی از زبان مردم بومی دریای اژه اقتباس شد و آن کلمه ی woinos  است که از آن جا به لاتینی و سپس به زبان های اروپایی جدید منتقل شده و از جمله در فرانسوی امروز لفظ vin  و در انگلیسی wine   از آن اصل است.

اما در فارسی همان لفظ قدیم برای معنی جدید به کار رفت و کلمات می   و مل  که در اصل به معنی شربت عسل بود معنی شربت تخمیری انگور یافت که هنوز معمول است و فارسی زبانان به معنی اصلی آن توجه ندارند.

مشتقات لفظ قدیم نیز در بعضی از زبان ها باقی ماند. در یونانی کلمه ی methe  به معنی مستی و methyo   به معنی مستم در زبان به جا ماند و در فارسی کلمات مست و مستی بیان کننده ی حالتی شد که پیش تر از نوشیدن شربت عسل حاصل می شد و سپس از آشامیدن باده ی انگور به انسان دست می داد.»

حال که ماده  اولیه می را شناختیم هم اکنون بیان می داریم که چرا در میان ملل مختلف و آیین های گوناگون این مایع  مقدس در مراسمات مذهبی و ملی نوشیده می شد.

میدانیم مثلاً در آیین کهن میترایی یکی از آدابی که به راز آموزان آموخته می شد، سنت جدایی روح از بدن بود. البته این سنت در بسیاری از  آیینهای گنوسی و  باطنی دیگر نیز مشاهده  میشود.در علوم روحی جدید نیز بعنوان الفبای ورود به عوالم اثیری و غیر مادی محسوب میشود. در عقاید مختلف معمولاً مواد یا گیاهانی وجود داشتندکه همچون کاتالیزور در جلسات خلسه جدایی روح از جسم را تسهیل می بخشیدند، کما اینکه میتوان به برخی از این گیاهان در اثار کارلوس کاستاندا که به شرح این مجالس پرداخته ، اشاره نمود.در ایین های کهن ایرانی همچون میترایی یکی از موثرترین فراورده های که سبب تسهیل خروج روح از بدن و ورود به عوالم پنهان و بهشتی را فراهم می آورد معجونی به نام هوم بود بود که از عسل ساخته می شد و دیدیم که در اصلاح عرفانی ان می خوانده میشد. از اینرو می همان نوشابه ای بود که در اصطلاح اسلامی آن آب حیات خوانده می شود و گفته شده که در دستان خضر قرار گرفته بود. در این حالت این مایع ، حالتی روحانی و معنوی می یافت و سبب می شد تا انسان از قید بندهای مادی و فیزیکی رهانیده شود و در سطحی فراتر از عالم آدمیان قرار گیرد.همین گذر از مرز زمان بود که دست یابی به آب حیات خوانده می شد.

علاوه بر آن عسل تنها ماده ای بودکه روح پس از خروج از جسم مجاز به مصرف آن بود.بنابر این ارواحی که موفق به گریز از عالم تن می شدند تنها مکلف به تغذیه از مایعی بودند که مرکب از آب وعسل بود و همین مایع تنها غذای مصرفی ایزدان در آیین های پاگانی و چند خدایی شمرده شود . به همین علت بیشتر عقایدی که به نحوی با خروج برخی از مومنین و جنگاوران از قید عالم ماده و ورود به سرزمین بهشت گونه  [مثلاً خروج امام عصر عج و313 یاورش که بعدها ودر طی اعصار مختلف به او ملحق می شوند]تاکید داشتند،از این مایع نام میبرند.به عنوان نمونه در نزد کیسانیه که معتقد به مهدی بودن محمد ابن حنفیه هستند،  این حقیقت وجود دارد که محمد ابن حنفیه هم اکنون زنده در کوه رضوی پنهان گردیده و غذای او آب و عسل است.

خسرو قلی زاده نیز آورده است:

«واژه ای که امروزه به عنوان می به کار میرود، در ودایی به معنای عسل بود. شراب از قدیمترین ایام در میان اقوام هندو اروپایی مورد توجه بود. در ادبیات ودایی ایندرا خدایی است که به اندازه دریا سومه مینوشد وبه جنگ با ورتره می رود. در ادبیات حماسی بخصوص در شاهنامه فردوسی از شرابخواری های پهلوانان پیش از رفتن به نبرد یاد شده است. در باره منشا شراب در گزیده های زاد سپرم امده است وقتی گاویکتا افریده در گذشت از خون او می به وجود امد. همین عقیده در مهر پرستی نیز وجود دارد.اما طبق روایاتی کاشف شراب جم بود.بدینگونه جام جم گاهی جام شراب معنی میدهد.

میرخواند داستانی در این باره دارد: جمشید هنگامی که شیره انگور را چشید، انرا تلخ یافت وگمان کرد که سم است. یکی از کنیزان قصر که به سردرد سختی دچار شده بود وآرزوی مرگ می کرد  بر ان شده با نوشیدن آن زهر به زندگی خویش خاتمه دهد.اما زهر به اوگزندی نرساند و چون بسیار نوشیده بود مدت یک شبانه روز به خواب رفت و هنگامی که از خواب برخاست خود را سالم وبا نشاط یافت و از آن پس شهریار فرمان داد که استفاده از شراب همگانی گردد.

زردشت با نوشاندن می به گشتاسب جایگاه او رادر آن جهان به وی نشان داد.

شراب به عنوان بخشی از میزد[مراسمی که ایرانیان کهن در شب تولد ایزد مهر برگزار می کردند] در مراسم دینی زردشتیان به کار می رفت.  برخی کاربرد نان و شراب در میزد را الگویی برای مراسم عشای ربانی مسیحیت می دانند. شاید به همین دلیل در برخی از متون پهلوی توجیهاتی در تجویز شراب یافت می شود.»[1]

 همانطورکه گفته شد نوشابه جاودان ساز یا انوشه در زبان ایران باستان هوم است. البته بنظر میرسد این نام با نام کهن تری جابجا شده باشد. ژاک دوشن گیمن استاد پیشین رشته ی زبانهای ایرانی در دانشگاه لیژ بلژیک  و از ایرانشناسان نامور اروپا معتقد است:

«این نوشابه سکر آور[هوم] نزد هندو ایرانیها جایگزین نوشیدنی قدیمیتری شده بود که همان نوشابه نامیرایی، مائده  یونانی، اَمرتای هندی، خوراکی الهی مرکب از آب و عسل بود.»

 [1] ـ فرهنگ اساطیر ایرانی، خسرو قلی زاده، ص 401

هلموت واند میکر در کتاب اگر می خواهی سالم باشی  و عمر طولانی داشته باشی قابلمه را فراموش کن آورده است:

در حدود شش تا هشت هزار سال پیش، انواع غلات که امروزه دیگر وجود ندارند، در مصر پرورش داده می شد. البته نه برای تغذیه، بلکه برای انهدام سنگ هایی که جهت ساختن اهرام ثلاثه به کار میرفت. در قبر فرعون دانه های غلاتی پیدا کردند که هنوز قابل جوانه زدن بود. این نشان می دهد که تا چه اندازه این قبیل دانه ها مقاوم هستند و چرا این همه مشکلات گوارشی برای انسان ایجاد می کنند. انسان نمی تواند دانه هایی را که دارای نشاسته و ویتامین ب و همچنین مواد معدنی فراوان هستند، هضم و جذب کند. انسان از غذاهایی که می خورد نیرو نمی گیرد، بلکه از موادی که بدنش آن ها را متجانس و هضم و جذب می کند، نیرو می گیرد. در اثر پختن، بیشتر ویتامین ها نابود و مواد معدنی به موادی غیر آلی و سمی تبدیل می شود که اصولاً ماهیت اولیه را ندارد. در ضمن تو باید هر چیزی را با آبی بپزی که حاوی کلرو فلوئور است. ما فقط می توانیم مواد معدنی ارگانیکی را که گیاهان به کمک نور خورشید می سازند، هضم و جذب کنیم. تمام غلات اسیدی هستند و بیشتر مردم هم بدنی اسیدی دارند. همچنین غلات از داشتن کلسیم محروم هستند. دکتر اشتاینتل آلمانی غلات را بمب های کوچک می نامد. او در قوانین تغذیه ای جدیدی که منتشر کرده بابت خطراتی که غلات بوجود می آورند، هشدار داده است. او معتقد است که آن ها مانند دینامیت عمل می کنند و غلات را  عامل این بیماری ها می داند:  عفونت مخاط ها ، تخمیر، یبوست، دیابت، زخم های روده و معده و غده های سرطانی. تمام بیماری ها نتیجه ی تجمع مکرر اشغال هاست. غلات به دلیل چسبناک بودن و نداشتن الیاف تحریک کننده ی سیستم دفاعی بدن باعث سمی شدن بدن و تجمع مواد دفع نشدنی می شوند. وقتی تو اراده داشته باشی و صد در صد میوه خوار شوی، تمام این بیماری ها ناپدید می شوند. دکتر آلوارز در باره ی نان می گوید:« نان تمام طول روده ی کوچک را طی می کند بی آنکه بطور کامل هضم شود.» از این گذشته، گندم و نمک مانع جذب مواد غذایی می شوند. کسانی که با روش طبیعی تغذیه آشنایی دارند و همه چیز را روی بدن خود آزمایش کرده اند، می دانند که مصرف مداوم مواد غذایی که به صورت غلط با هم قاطی شده است، باعث لطمه زدن به سیستم گوارشی می شود. هر آنچه در دانه ها موجود است، در میوه ها نیز به صورت زود هضم وجود دارد.  نشاسته ی پخته اصولاً غیر قابل هضم است. دکتر آلوارز می گوید تمام اظهاراتی که در باره ی حیات بخش بودن نان گفته اند، باید به فراموشی سپرد و بهترین کار این است که از خوردن آن خودداری شود. او همچنین می گوید کسی که یک تکه نان می خورد، دیگر جایی برای میوه که غذای اصلی اوست، ندارد. مهم ترین کار برای کسانی که بدنبال تندرستی می گردند این است که از خوردن این دانه[گندم] که از تمام غلات دیر هضم تر و کشنده تر است، خودداری کنند.

برخی گفتارهای مرتبط:
نان گندم یا نان جو
غذاهای معمولی ایالت ورمونت
دیابت ونان گندم
گندم و گلوتن

تحقیقات گروهی از محققان دانشگاه گرنوبل فرانسه قدرت روزه را در مبارزه با بیماریهای مزمن و کاستن از علائم پیری که بر سلولهای مغز تاثیر منفی می گذارد؛ نشان داد.

این تحقیقات همچنین نشان داد که روزه می تواند خطر ابتلا به بیماری آلزایمر را کاهش دهد.محققان فرانسوی دریافتند که روزه غیرمتناوب به افزایش مقاومت بدن در برابر سلولهای سرطانی منجر می‌شود.

این تحقیقات به ارتباط این نظام روزه داری و کاهش میانگین ظهور برخی تومورها از جمله تومورهای سیستم ایمنی بدن موسوم به لنفوم اشاره کرد.

محققان براساس آزمایشهای خود روی پستانداران به نقش روزه غیرمتناوب در کاهش میانگین بروز برخی تومورهای لنفاوی تا حد تقریبا صفر اشاره کردند.

تحقیقات دیگر نیز نشان داد که روزه غیرمتناوب میانگین نجات افراد مبتلا به آسیبهای بافت کبدی را که قابلیت تبدیل شدن به تومور در آینده را دارد؛ بالا می برد.

محققان آمریکایی و ایتالیایی نیز اخیرا در تحقیقات تازه خود فواید بیشمار روزه گرفتن برای سلامت انسان و تاثیر پیشگیرانه و درمانی آن را در بسیاری از بیماریها کشف کردند.

این تحقیقات نشان داد: روزه گرفتن به مدت 2 روز باعث کاهش کالری‌ها می‌شود که این امر به افزایش مقدار سلولهای عصبی منجر می‌شود که اعصاب را فعال می‌سازد.

این تحقیقات افزود: روزه گرفتن به مدت 10 روز پیاپی همراه با دنبال کردن یک رژیم غذایی مبتنی بر سبزی به بیماران دچار التهاب مفاصل در کاهش میزان درد ناشی از آن کمک می‌کند و همین وضعیت درباره بیماریهای مربوط به قلب نیز صدق می‌کند.

بر اساس این تحقیقات، روزه گرفتن به مدت 12 روز نیز فواید خودش را در بیماران دارای فشار خون بالا نشان می‌دهد.

این تحقیقات همچنین نشان داد: روزه گرفتن به مدت یک ماه کامل خطرات بیماری دیابت را به میزان 40 درصد کاهش می‌دهد زیرا بدن به جای گلوکز، کلسترول ترشح می‌کند که از چربی‌ها به عنوان منبع انرژی استفاه می‌کند و این وضعیت سلولهای چربی در بدن را کاهش می‌دهد.

بر اساس این تحقیقات، روزه گرفتن همچنین از برخی بیماریها پیشگیری می‌کند و نقش درمانی آن در سرطانهای پوست، سینه و مغز به همان اندازه شیمی درمانی است و گرفتن روزه به مدت 5 روز به کاهش رشد تومورهای سرطانی کمک می‌‌کند.

در همین حال، محققان ژاپنی نیز تحقیقاتی را روی 380 بیمار دچار برخی از بیماریهای روانی مثل افسردگی و فروپاشی عصبی انجام دادند و یک برنامه روزه گرفتن به مدت 110 روز را برای آنها اجرا کردند که باعث شد آنها به میزان 87 درصد از این علائم رهایی یابند.

برخی گفتارهای مرتبط:

 صبر یا روزه

 

 

ساکارز (قندیا شکر معمولی) چنانچه دردهان باقی بماند، توسط باکتری های لاکتیک به اسید لاکتیک تبدیل شده واین اسید باعث فرسایش دندانها میشود. اما اگر به جای قند از عسل استفاده شود؛ مثل، ریختن یک قاشق چایخوری عسل در چایی یا اریختن یک قاشق چایخوری عسل درشیر بچه های شیر خوار، آنتی بیوتیک های عسل مانع فعالیت باکتری های لاکتیک و تولید اسید لاکتیک شده و آسیبی به دندانها نمی رسد. فلوئور عنصری است ضروری برای استحکام دندانها و جلوگیری از پوسیدگی آنها. این عنصردر چای وجود دارد. توصیه شده است که در نوشیدن چای، به جای قند از عسل استفاده  شود تا عنصر فلوئور بهتر دندان ها را محافظت کند.

مالیدن ضمادی مرکب از یک قسمت عسل ویکقسمت سرکهانگوربهلثه ها ودندان ها موجب جرم گیری واستحکام لثه ها میشود.

 

منبع: عسل درمانی، دکتر مسعود هاشمی،ص 106، انتشارات فرهنگ جامع، چاپ سوم،مهر 1386

بیست گرم ریحان را که دارای ساقه، برگ و گل است با بیست گرم گل آویشن مخلوط کنید و مخلوط این دو را در یک لیتر آب جوش بریزید و دوازده دقیقه به حال خودش بگذارید تا دم بکشد بعد دو قاشق سوپخوری عسل به آن اضافه کنید و هر نیم ساعت چند جرعه از آن را بنوشید. دم کرده ریحان و آویشن که با عسل شیرین شود دوای خوبی بر ضد سیاه سرفه است و بویژه بچه ها بخوبی آن را می خورند و زود هم معالجه می شوند.

البته باید بدانید که جوشانده غلیظ آویشن شیرازی، پیازهای مو را تقویت می کند و از ریزش آنها نیز جلوگیری می نماید. همچنین دم کرده آویشن شیرازی مخلوط با عسل در هنگام صبح به جای چای، برای سلامتی بسیار مفید خواهد بود.

یک کیلو شلغم را رنده کرده و هموزن آن عسل اضافه نمایید . سپس آن را روی آتش قرار داده تا خوب بپزد و به شکل مربا درآید . برای سیاه سرفه مؤثر است .

عسل بهترین درمان انواع گلودرد است و برای معالجه سختی عمل بلع ، خشکی گلو و درمان سرفه های زیاد هم توصیه می شود و می تواند اخلاط را جذب و از عمق بدن بیرون بیاورد . هیپوکرات فیلسوف و پزشک یونانی عسل گرم شده را برای جلوگیری از سرفه های تند و سرکش(سیاه سرفه) درون گلو و حنجره توصیه می کند تا چرک های گلو پاک شود . استولته لوزه های چرکین را با عسل بهبود بخشیده به عقیده وی ظرف دو هفته مصرف روزانه آن باسیل های چرک نابود خواهد شد .

درکتاب عسل درمانی آمده است:

« مصرف روزانه30 تا 40گرم(3 قاشق چایخوری در3 نوبت از روز) توسط کودکان، آنهاراشاداب نگه میدارد و به حفظ سلامت یا رفع برخی از بیماری های انها کمک موثری میکند،زیرا گلوکز موجود در عسل با سرعت وارد خون می شود و توسط خون به تمام سلول های بدن میرسد و در سلول ها می سوزدو انرژی تولید می کند و مصرف آن در سه نوبت از روز، شادابی کودکان را در طول روز فراهم میکند.

عسل به علت داشتن آهن بالا و بالطبع قدرت افزایش هموگلوبین در خون، در رفع کم خونی بچه ها مفید است. همچنین به علت خواص ضد عفونی کنندگی، مصرف عسل برای درمان اسهال خونی خفیف کودکان مفید است. مصرف عسل در جلوگیری از شب ادراری کودکان نیز مفید است، زیرا غلظت خون را بالامی برد و مقدار کمتری از آب خون در هنگام شب توسط کلیه ها جذب می شود. مصرف عسل با شیر نوزادان به جای شکر بسیار مفید است واثر آن وقتی نوزاد از شیرمادر محروم باشد، بهتر مشخص می شود.

عسل خاصیت ضد عفونی کنندگی دارد وبه ویژه برای ضد عفونی والتیام زخم ها و برفک دهان و گلوی اطفال،به صورت مزمزه یا قرقره بسیار مفید است.کودکانی که مرتب با 1 تا 2 قاشق چایخوری عسل در روز تغذیه می شوند، نفخ نمی کنند و از رشد بهتری برخوردارند. عسل علاوه برخواص غذایی و دارویی، خاصیت آرام کنندگی پُر جنب و جوش و زود به خواب رفتن آنها را نیز دارند.»[1]

[1] ـ عسل درمانی، دکتر مسعود هاشمی، ص101

دین مبین اسلام همواره بر کم خوری و اعتدال در تغذیه انسان تاکید دارد. امام هشتم شیعیان در رساله ذهبیه یکی از مهمترین زوایای حیاتی را بر ملا می سازد و آنهم تاکید بر نوع غذا با توجه به فصول مختلف است، چیزی که کمتر در پزشکی نوین مورد توجه قرار می گیرد.

از سوی دیگر تحقیقات دانشمندان نشان داده است که یکی از عوامل تاثیر گذار بر افزوده شدن طول عمر موش های آزمایشگاهی کاسته شدن از جیره غذائی ایشان بوده است. تا آنجا که با نصف شدن این جیره طول عمر موش ها تا دو برابر معمول هم افزایش یافته است.

امروزه کم نیستند در اروپا مراکزی که با رژیم های مختلف گیاهی و غذائی و نیز حتی بوسیله روزه به درمان بیماری های صعب العلاج می پردازند.از سوی دیگرمیدانیمکهامورزه متخصصین بسیاری رژیم مدیترانه ای به عنوان یک الگوی تغذیه سالم مطرح می نمایند. نکته اصلی درباره این رژیم غذایی این است که به طور عمده از گیاهان تشکیل شده است و میزان گوشت قرمز و لبنیات آن برخلاف برنامه های غذایی آمریکا و اروپای شمالی کم بوده و درآن از میوه برای دسر استفاده می‌شود؛ هچنین روغن زیتون نیز از منابع اصلی تامین کننده چربی این رژیم محسوب می شود.

برای روشن شدن مکانیزم عمل پرهیزهای غذائی در بدن  و سلامت انسان مطالب ذیل را از کتاب درمان بیماری های قلبی اثر سوامی ساتیاندا انتخاب کرده و آورده ام:

تحقیقات جدید

« درگذشته، پاتولوژیستها تصور می کردندکه پیر شدن مغز به علت کاهش اکسژن رسانی به آن بر اثر تغیرات اسکلروز درمویرگ های مغزی می باشد.اگر چه تحقیقات جدیدی که در مجله Gertantology امده است، مبین آن است که پس از بررسی کورتکس مغزومویرگهای آن، در 6گروه سنی بین 19 تا 94ساله،تائیدی بر این فرض پیدا نکرده اند. آنها دریافته اندکه پارامترهای مویرگ های مغز مثل قطر، حجم، سطح مقطع و فواصل بین مویرگی در افراد مسن، بالاتر از 74 سال، شبیه افراد جوانتر، بین 19 تا 44 ساله میباشد، وبه نظر می رسد که شبکه مویرگی بتواند پاسخگوی تغییرات متابولیکی و فشار خون در طول زندگی انسان باشد.

براساس این یافته ها چنین بنظر می رسد که علت واقعی کاهش عملکرد مغز، در اواخر زندگی، ممکن است نوعی اسپاسم عروق مغزی باشد.

اهمیت خون رسانی

اکنون مشخص شده است که سطح هوشیاری افراد، که منعکس کننده میزان توسعه مغز میباشد، به وسیله میزان برونده قلبی که پیوسته به سوی مغز جزیان دارد تعیین می گردد. به نظر می رسد که افزایش جریان خون به مغر محرکی برای بیداری استعدادهای خاموش فرد باشد. در نتیجه توانائی های بیشتر یک فرد بطور طبیعی قابل درک می باشد مانند حافظه متمرکز، فعالیت های هنری، خلاقیت، توانائی های روحی و غیره. از طرف دیگر،نارسایی برقراری جریان خون مناسب به مغز منجر به تخریب مغزی، دمانس پیری، و سکته مغزی می شود.

اکنون مکانیزم زمینه ای تخریب سلولی مشخص شده. امروزه شناخته شده است که یک شانت [1] خونی پیوسته بین شبکه های شریانی بدن وجود دارد. این شانت توسط سیستم عصبی خودکار ( سمپاتیک و پارا سمپاتیک) وسیستم اعصاب ارادی کنترل می شود، به این معی که یک رقابت دایمی بین شبکه های شریانی مختلف برای محدود کردن جریان خون وجود دارد، این امر به تجارب روزانه ما مربوط می شود.

بعد از غذا شریانهای احشایی کاملاً متسع  می گردند، تا پروسه گوارش با سهولت بیشتری انجام گیرد. در این هنگام ما یک احساس رخوت و کاهش تمرکز و خواب آلودگی پیدا میکنیم زیرا مویرگ های مغز بسته شده است و جریان خون مغز کاهش یافته است.

در واقع ما نیرویی تازه میگیریم، بهائی که می پردازیم تنبلی وتخریب مغزی می باشد. بعید به نظر میرسد که یک گونه اسپاسم مغزی وجود داشته باشد که ناشی از کاهش جریان خون به مغز به علت استرس باشد. افکار عصبی، هیجانی وخشن در ایجاد اسپاسم عروق کرونر موثرند و میتوانند زمینه ساز ایجاد علائم بیماریهای ایسکمیک قلبی باشند، ولی به نظر میرسدکه تغییرات تخریبی مغز از راه  ساده تری رخ می دهد. شبکه عروقی مغز در پاسخ به نیاز شبکه عروقی دیگر اندامها به خون اضافی می تواند بسته شود. اگر چه مغز از مهمترین اعضای بدن ما در سیر تکاملی می باشد با این وجود بطور متناوب قادر به حفظ جریان خونش نیست، جزدر موارد انجام دادن تمرین های ارادی حبس دم، زهد و ریاضت، یا در موارد تعادل و هارمونی در زندگی غریزی که جریان خون مغز حفظ میگردند. » (ص 62)

 

[1]ـ شانت یعنی تغییر جهت دادن و به خط دیگرانداختن.

 

 

 

 

آویشن بعنوان یکى از گیاهان مقوى پیاز مو به تنهایى یا بصورت ترکیب با داروهاى دیـگـر بصورت مختلف از جمله به شکل جوشانده ، لوسیون ، شامپو، روغن و سرشوى گیاهى در درمان بیماریهاى مو بویژه ریزش آن کاربرد دارد .

طرز تهیه لوسیون آویشن : جهت تهیه لوسیون ضد ریزش مو با آویشن یک مشت (معادل 75 گـرم ) آویشن تازه یا خشک را در 100 گـرم الکل 60 درجه بخیسانید و بمدت 15 روز در آفتاب بگذارید، سپس هر بار 4 قاشق مرباخورى از آنرا با آب مخلوط کرده و به پوست سر بمالید.

طرز تهیه محلول ضد ریزش مو با آویشن : 40 گرم آویشن خشک را در یک لیتر آب بقدرى بجوشانید تا با آب غلیظ شود سپس آب آنرا صاف نموده و در حمام پوست سر را با آن شستشو و ماساژ دهید.َََ

طرز تهیه شامپوی نرم کننده و ضد ریزش مو با آویشن : جهت تهیه شامـپـوى نرم کننده و ضد ریزش مو با آویشن لازم است 4 مثقال آویشن اهلى را با 4 مثقال آویشن شیرازى ، 4 مثقال برگ گـلپـر نساییده مخلوط کرده ، در مقدارى آب بجوشانید سپس آب آنرا صاف نموده و دو عدد تخم مرغ کامل را با آنها افزوده خوب بهم زده و سر را با آن بشویید .

منبع:  شگفتیهاى درمان با گیاهان دارویى،نویسنده  مجید حاتمى