عسل و کودک
اهمیت عذایی عسل نسبت به قند و شکر بخاطر قدرت آن در تثبیت نمکهای معدنی نظیر کلسیم، منیزیم و غیره است که در جریان رشد کودکان مسئله ای اساسی است. لاواندا در کتابش بنام« کشور زنبور عسل و گنجهای آن» می نویسد:
«عسل برای کودکان بهترین قند بوده و همه گونه ویتامین مورد لزوم را که از گلها و بطور طبیعی از آسمان و زمین بدست آمده در اختیار اطفال می گذارد. قند گلوکز و لولوز عسل مستقیماً قابل جذب می باشد و از این بابت بر بدن تحمیل نمی شود.»
در یونان و در عهد پریکلس عسل خصوصاً به عنوان ماده غذایی کودکان مورد استفاده قرار می گرفت. محمد سرور الدین در کتاب طب الکبیر یا فرشته نجات می گوید:
«عسل یک غذای مفید برای اطفال است، زیرا تمام مایحتاج غذائی را بطور طبیعی دارد و قندش برای هر سنی مناسب است و سرشار از قیمتی ترین مواد حیاتی است. تمام ویتامین ها و فلزات را دارد ویتامین ها و فلزاتیکه در گل پرورش یافته و در دامان خورشید تربیت شده اند. زنبور عسل بسراغ تمام گیاه های طبی و گلهای شفا بخش میرود و عوامل موثر آنها را گرفته و به بهترین وجهی بما عطا می نماید.»
بر اساس نسخه یوزف نویمایر می توان در موارد حاد ناراحتی های روده و معده کودکان درمان کوتاه مدت را در قالب کمک اولیه به وسیله نسخه ذیل انجام داد:در یک فنجان شیر گرم، نصف قاشق چایخوری روغن سیاه دانه بریزید. محلول شیر و روغن سیاه دانه را در طول روز بین وعده های غذایی به کودک بدهید. در صورت نیاز می توان این محلول را با اضافه کردن یک قاشق چایخوری عسل شیرین کرد.
این نسخه ریشه در شیوه های درمانی هند باستان، آیورودا و اعراب دارد. از این مناطق بود که این نسخه به اروپا راه یافت و از آن به بعد برای نارسایی های دستگاه گوارش به کار می رود.
هر چند امروزه اطباء، مصرف عسل را برای کودکان زیر یک سال به علت وجود هاگ های بیماری زا در آن ممنوع می دانند، اما پروفسورکاپو تنها جایگزین شیر مادر را معجون حاصل از ترکیب عسل و آب پرتقال میداند. اینجانب نیز به علت اعتقاد راسخ به وجود عوامل ضد باکتری و ضد میکروبی در عسل و همچنین وجود بسیاری از فاکتورهای رشد نوزاد در آن ـ متاسفانه امروزه با عدم رعایت تغذیه سالم توسط مادران وجود این مواد لازم برای رشد شیر خواران در شیر مادران به نقصان گراییده ـ ، به فزندانم از بدو تولد مقادیر اندکی عسل می دادم.