عسل در روایات
در عیون اخبار الرضا از امام رضا ع رسیده است که از حضرت رسول اکرم روایت فرمود:
«اگر در چیزی شفا باشد در نیشتر حجامت کننده و در شربت ساخته از عسل است.»
در صحیفه الرضا آمده است که امام رضا ع از پدران بزرگوارش، از علی ع نقل می کند که حضرتش فرمود:
«سه چیز حافظه را زیاد می کند و بلغم را از بین بین میبرد: خواندن قرآن، عسل و کندر»
برقی از یکی از اصحاب نقل می کند که گوید: زنی پشم ریسیده ای به من داد و گفت: این را به مکه ببر تا از آن برای کعبه بدوزند.
من کراهت داشتم که آن را به پرده داران کعبه دهم که از اعتقاد باطل آنها آگاهی داشتم، به مدینه رسیدم خدمت امام باقر ع شرفیاب شدم، و جریان را به حضرتش رساندم.
حضرت فرمود: با پول آن، عسل و زعفران بخر و اندکی از تربت امام حسین را با آب بران بیامیز و اندکی عسل بیامیز و بین شیعیان تقسیم کن تا بیماران خد را مداوا نمایند.
امیر مومنان علی ع فرمود: «عسل داروی هر بیماری است، و در خود آن هیچ بیماری نیست که بلغم را می کاهد و قلب را جلا می دهد.»
امام رضا فرمود: «پیامبر خدا فرمود: خداوند برکت را در عسل قرار داد، در آن شفای بیماری ها است و هفتاد پیامبر از آن برکت گرفتند.»
در کتاب امالی شیخ طوسی آمده: امام سجاد فرمود: شکم بیمار تبدار را با سویق و عسل پر کنید. سه مرتبه آن را از این ظرف به آن ظرف بریزید و به تبدار بخورانید، که سویق، تب داغ را از بین میبرد.
در روایتی آمده: شخصی از بواسیر به امام صادق شکوه کرد. حضرتش فرمود: سوره یس را با عسل بنویس و بنوش.
مردی به امام باقر شکوه کرد و گفت: دختری دارم که گاهی بازویش بی حس می شود و از حرکت می افتد.
حضرتش فرمود: در ایام حیض تا سه روز به او تره پخته و عسل بخوران
در روایت آمده است که مردی از معصوم ع پرسید صدایی در شکمم می پیچد و ایجاد درد می کند. امام در پاسخ فرمد: چرا سیاه دانه و عسل نمی خوری؟