اسرار آخرالزمان

ایا بقول مونتنی « تا زندگی بسر نیاید انسان نمی تواند و یا بعبارتی نباید درست  زیستن را  فرا گیرد ». میلیونها سال از حضور بشر بر  زمین می گذرد و در طول این سالها، آدمی هیچگاه نتوانسته بطور کامل از مواهبی که خداوند به او عطا کرده استفاده کند. شاید اصلاً از وجود برخی از نعمت هایی که خداوند برایش مقرر داشته نیز بی اطلاع باشد. یکی از بهره های عطایی خداوند به انسان، نعمت سلامتی است. نعمتی که بقول معصوم تا از دست نرود انسان وجود آن را درک نمی کند. خداوند برای انسان سلامت و شادابی را خواسته ، او را برای زندگی آفریده  و در فیزیک وجودیش هر چیز را بیش از اندازه لازم مقرر داشته است. اگر ما مثلاً با یک چهارم کلیه نیز قادر به ادامه بقای خود هستیم خداوند هشت برابر مقدار لازم یعنی دو کلیه کامل را به ما داده است. خداوند انسان را بر اساس مقتضای فطریش سالم بدنیا می آورد و او را در زیباترین وجه می آراید، اما این انسان است که باید در حفظ و صیانت از این موهبت الهی کوشا باشد. تولدهای ناقص الخلقه ویا توام با بیماری نتیجه بی خردی انسان است نه خواست خالق عادل.  انسان باید بکوشد و هر چه بیشتر با وظایفش در جهان خلقت آشنا شود. وظایفی که بی گمان نه تنها سعادت اُخروی وی  را تامین مینماید، بلکه موجبات  کمال و سلامتیش در جهان مادی را نیز موجب میگردد. تعیین کننده ترین عنصر در حراست و پاسداشت از  نعمت خدادادی سلامت را بی تردید باید در تغذیه درست و مناسب جستجو کرد. عامل تغذیه سالم و درست نقش مهم و رابطه مستقیمی در حفظ و بازیابی سلامت از دست رفته  انسانها دارد.  زمانی که  اطراف بشر سرشار از انواع غذاهای طبیعی بود و  بشر با کمک غریزه خود به مصرف غذاهایی می پرداخت که با بیولوژیک بدنی اش سازگار بود، بلا شک یکی از شکوفاترین زمانها در استقرار سلامتی پایدار در جوامع بشری بود. در آن روزگار  گیاهان و سبزیجات بی تردید برجسته ترین غذاهای مصرفی آدمیان را تشکیل می دادند. بیقین مقارن با همین دوران بود که بشر با قند دست ساز طبیعت یعنی عسل هم آشنا شد. پس حیات بشر از ابتدایی ترین زمان  حاصل کوشش مداوم و خستگی ناپذیر موجودات خرد اما با ارزشی بنام زنبور عسل میباشد. حشراتی که بطور غریزی در کارشان اهل تقلب و ریا نیستند و خود نیز قربانی اکسیری می شوند که با شیره جان خود گرد آورده اند تا  به ما یاد آوری کنند که چسان تابع خالقی هستند که برایشان راه خدمت به اشرف مخلوقات را تعیین کرده است. کافیست کمی به وسایل و ظروف جمع آوری عسلِ زنبورداران در هنگام برداشت عسل بنگرید تا مشاهده کنید چه تعداد زنبور هر ساله در دست رنج خود جان می بازند.

زنبور عسل یکی از دیر زی ترین موجودات زمین است. کاوش های علمی نشان داده است که حدود 150 میلیون سال پیش در زمین زنبور عسل وجود داشته  و مشغول به فعالیت و زاد و ولد بوده است. تنها تفاوت آنها با نسل حاضر زنبوران عسل دنیا در زندگی انفرادی شان بود که بر خلاف زندگی دستجمعی کنونی آنها می باشد. حدود 50 میلیون سالا بعد که دوره رشد و تکثیر شدید گیاهان و گل دادن آنها شروع شد، زنبورها هم از حات انفرادی خارج و زندگی کلنی و گروهی را تشکیل دادند. زنبوران عسل موجوداتی هستند که بقول انیشتین کافیست سه الی چهار سال نباشند تا حیات آدمیان هم از کره خاک  بر چیده شود.

اکنون بیاری خداوند بر آنیم تا یکی از بی نظیرترین  دستاوردهای طبیعت را به آدمیان  به معرفی بنشینیم. این اکسیر جاوید و عنصر بی جانشین، عسل است که در کتاب ، عسل جادوی طبیعت چهره از رخ بر گرفته است تا نشان دهد چگونه بیماری های رنگارنگ و با نام و بی نام بسیار حاضر ، در مقابل هنر طبیعت به ضعف و زبونی کشیده می شوند. کتاب عسل جادوی طبیعت به قلم قاصر این حقیر بزودی به زیور طبع آراسته میگردد و به مشتاقان طبیعت که خواهان استفاده از دارو های غیر آزمایشگاهی هستند، عرضه خواهد شد.