اسرار آخرالزمان

یَأَیُّهَا الَّذِینَ ءَامَنُواْ کُتِبَ عَلَیْکُمُ الصِّیَامُ کَمَا کُتِبَ عَلىَ الَّذِینَ مِن قَبْلِکُمْ لَعَلَّکُمْ تَتَّقُون‏(بقره/183)

باتوجه باینکه یکی از حوزه های درمانی که اینجانب سال ها در آن مطالعه کرده و تجربه اندوخته ام به روشی موسوم به روزه درمانی بر می گردد، قصد دارم تا کمی در این مورد با خوانندگان محترم وبلاگ سخن بگویم.  این روش درمانی گرچه هزینه ی کمی را بدنبال دارد اما بهیچ روی کم اهمیت و غیر موثر نیست، بلکه تا کنون افراد بسیاری با همین روش توانسته اند تا خود را پس از سالها تحمل رنج و مرارت بیماری، اسوده ساخته و نعمت سلامتی مجدد را باز یابند.

می دانیم یکی از فرائض دین مبین اسلام سنت روزه داری است که بسیار بر آن تاکید گردیده است. در کتاب جواهر نزدیک به سى حدیث در فضیلت آن ذکر شده است؛ مانند اینکه روزه سپر از آتش است، و بواسطه روزه بنده داخل بهشت میگردد، و خواب روزه‏دار عبادت و سکوتش تسبیح و عملش مقبول و دعائش مستجاب است و ملائکه براى او دعاء میکنند و....

سنت روزه در اسلام با رویت هلال ماه رمضان شروع و با رویت هلال ماه بعد نیز خاتمه می یابد . از اینرو رویت هیچ هلال ماهی به هیجان و نشاط هلال ماه رمضان در بین مسلمانان نیست.

در ایه شریفه ی فوق[ ایه 183 سوره مبارکه بقره]، خداوند مومنان مسلمان را خطاب قرارداده و به انها می فرماید که روزه بر شما واجب شد همانگونه که بر امم گذشته واجب شده بود. از این ایه بخوبی روشن می شود که سنت روزه داری در ایین هایی که قبل از دین مبین اسلام نیز بوده، رواج داشته است.  در تفسیر انوار درخشان ذیل ایه فوق آمده است:

« روزه دارى در بین یهود و نصارى نیز مرسوم بوده و آنرا از جمله وظائف دینى میدانستند منتهى روزه دارى آنها طبق احکام آسمانى چگونه بوده و این اختصاص به پیامبران داشته یا وظیفه عمومى بوده چندان روشن نیست‏...»

گرچه امروزه با قطعیت در مورد کیفیت و تعداد روزهایی که گذشتگان به روزه داری می پرداختند نمی توان اظهار نظر کرد، اما در هر حال نشانه هایی از ان را می توان در لابلای اوراق بازمانده و یا سنت های مرسوم بجا مانده کهن یافت که در جای خود مورد بررسی قرار می گیرد. در تفسیرالبرهان آمده  است که مردی یهودی از پیامبر  گرامی اسلام پرسید چرا امت تو سی روز روزه میگیرند در حالیکه امت های پیشین بیشتر روزه میگرفتند؟ حضرت فرمود:

إن آدم (علیه السلام) لما أکل من الشجرة بقیت فی بطنه ثلاثین یوما، ففرض الله على ذریته الجوع و العطش ثلاثین یوما، و الذی یأکلونه تفضل من الله عز و جل علیهم، و کذلک کان على آدم (علیه السلام)، ففرض الله عز و جل على أمتی ذلک» ثم تلا رسول الله (صلى الله علیه و آله) هذه الآیة: کُتِبَ عَلَیْکُمُ الصِّیامُ کَما کُتِبَ عَلَى الَّذِینَ مِنْ قَبْلِکُمْ لَعَلَّکُمْ تَتَّقُونَ أَیَّاماً مَعْدُوداتٍ.

در تفسیر البرهان امده است که سلیمان بن داود منقری از حفص بن غیاث نخعی نقل نمود که گفت شنیدم که امام صادق ع فرمود:

 لم یفرض الله صیامه على أحد من الأمم قبلنا». روزه ماه رمضان را خداوند بر  بر هیچیک از امم قبلی واجب نفرموده بود.

[راوی گوید به امام ] گفتم:خداوند می فرماید که روزه این ماه را بر شما واجب کردم چنانچه بر امت های قبل واجب کرده بودم.

امام در پاسخ فرمود:

إنما فرض الله عز و جل صیام شهر رمضان على الأنبیاء دون الأمم، ففضل الله به هذه الامة، و جعل صیامه فرضا على رسول الله (صلى الله علیه و آله) و على أمته‏

خداوند در گذشته ماه رمضان را بر انبیاء واجب کرده بود نه مردم، خداوند براین امت تفضل نمود و روزه آن را بر پیامبر اسلام و امتش واجب نمود.

 برخی گفتارهای مرتبط:

روزه و طول عمر