عسل و آزار معده
کلینى در حدیث معتبر روایت کرده است که اسمعیل بن الفضل شکایت کرد بخدمت حضرت صادق علیه السلام از قراقر معده و اینکه طعام در معده هضم نمیشود، حضرت فرمود که چرا نمگیرى آن نبیذیرا که ما میخوریم و باعث هضم طعام میشود و قراقر و بادهاى شکم را دفع میکند؟ پس فرمود که یک صاع از مویز بگیر و دانه اش را بیرون کن و پاک بشوى و در ظرف کن و آنقدر آب بر آن بریز که همه را بپوشاند، و در زمستان سه شبانه روز بگذرد و در تابستان یک شبانه روز. پس صاف کن و آب صافش را در دیگ کن و آنقدر بجوشان که دو حصه برود و یک حصه بماند، پس نیم رطل عسل در دیگ بریز و آنقدر بجوشان که آنقدر شود که پیش از عسل ریختن شده بود، پس زنجبیل و خولنجان و دارچینى و زعفران و قرنفل و مصطکى را بگیر و همه را بکوب و درمیان دیگ بینداز که چند جوشى بزند، پس دیگ را پائین گذار تا سرد شود، صاف کن و هر صبح و پسین قدرى از آن بخور. رواى گفت چنان کردم و آزارم بر طرف شد.
منبع:حلیه المتقین